146- The people of the Book know this as they know
their own sons; but some of them conceal the truth, knowingly.
(2- The Cow, 146)
In this chapter, we shall be studying the implications in the Old Testament made to the Prophet, to the region where he lived and to the message he brought. The greater part of our book has so far treated such subject matters as physics, chemistry, geology and biology. Also we have tackled, in a separate category, philosophical speculations, and in another separate category archaeological issues. Now we shall be dealing with those parts of the Old and New Testaments that are of special relevance for our present study. Questions that have found answers in the natural sciences, based on observation, were followed by ratiocination in the chapters on philosophy and were followed by historical data calling for detailed analyses in the chapters on archaeology. Now we are to tackle the veracity of information contained in the Bible. According to the Quran, Jews falsified their scriptures by changing the context and meaning of words. This misled the commentators in their interpretations of the signs heralding the advent of the Prophet:
46- Some among the Jews distort the words out of context and
say with a twist of their tongues…
(4- The Woman, 46)
41- They change the words from their right places and say “If you are
given this, accept it, but if you are given anything different, beware.”
(5- The Feast, 41)
The fact that Jewish rabbis have tried to misinterpret the signs related to Islam dates from the time of the Prophet. There is reference to this in the verse quoted at the head of the present chapter.
ALL PROPHETS HAVE PROFESSED ISLAM
The Quran accepts that all the prophets descending from Adam are Muslim (submitter). The word “Islam” has also the connotation of “peace.” The Jewish word “Shalom” and the Arabic word “Salam” stem from the same root.
As for the prophet who prophesies peace (shalom),
when the word of that prophet comes to pass, then it will be known
that the Lord has truly sent the prophet.
(Jeremiah 28, 9)
The word “peace” in this translation has the same root as the word “Islam.” The two prophets, Christ and Muhammad, who came after Moses, announced 1) that there was one God; 2) to worship only one God; 3) to believe in all messengers of God; 4) that man was to believe in the Day of Judgment; 5) that man should lead an honest life, 6) that man should not kill his kind or commit theft, and 7) that man should protect the needy and the orphans, etc. According to the expressions used in the Old Testament, the proof of prophethood was the message’s containing peace (Islam) and the prophet’s words turning out to be true. Thanks to the message brought by Muhammad, billions of people have believed in what he said and have loved God and believed in the Omniscience and Omnipotence of God and that the truth of the revelations in the Book transmitted by him came to be demonstrated by the ensuing historical events and developments in science. Nowhere in the Old Testament can we come across a statement to the effect that Moses is the last prophet. Someone who believes in the Bible can easily deduce from its contents the evidence of Muhammad’s prophethood. Moreover, the Old Testament’s criterion for the recognition of a prophet was his coming with the prophecy of peace, i.e., Islam in its etymological sense, which word came to be integrated with the name of Muhammad.
6- For thus says the Lord of Hosts: “Yet, once more, in a little while, I will shake the heavens and the earth and the sea and the dry land.
(Haggai 2, 6 )7- And I will shake all nations so that the treasures (himada) of all nations shall come in, and I will fill this house with glory, says the Lord of Hosts.
(Haggai 2, 7 )8- The silver is mine, and the gold is mine, declares the Lord of Hosts.
(Haggai 2, 8 )9- The latter glory of this house shall be greater than the former, says the Lord of Hosts. And in this place I will give peace (shalom), declares the Lord of Hosts”
(Haggai 2, 9 )
The Hebrew word “himada” mentioned under verse 7 of Haggai stems from the same root as H-M-D in the Arabic language which is the root of the name “Muhammad,” carrying more or less the same meaning. Thus the name of the Prophet or the meaning of his name is mentioned with reference to a glorious event that was to take place in the future. What can be a more glorious event than the advent of Muhammad -who came after the Old Testament- and whose message announced God’s existence to billions? Remember that the word “shalom” (peace) in verse 9 comes from the same root as the word “Islam.”
A PROPHET LIKE MOSES
18- I will raise up for them a prophet like you from among their brothers. And I will put my words in his mouth, and he shall speak to them
all that I command him.(Deuteronomy 18, 18)
all that I command him.(Deuteronomy 18, 18)
19- And whoever will not listen to My words that he shall speak in
My name, I myself will require it of him.
(Deuteronomy 18, 19)
My name, I myself will require it of him.
(Deuteronomy 18, 19)
In Deuteronomy the coming of a new prophet is predicted. Christians claim that reference is here made to Jesus Christ. However, Muhammad, in many respects, was more like Moses and had many more common traits with him than with Christ. It may be that both Jesus Christ and Muhammad were meant. Only God knows the exact reference.
On the other hand, being of Jewish descent, it is quite possible that Jesus Christ was meant, although Arabs and Jews had common ancestors. Michael Hammer, from the University of Arizona, Tucson, in collaboration with some colleagues from the University of Israel, examined 18 divisions in the Y chromosomes of 1371 persons who came from 29 different communities. Among these were European Jews, Latinos, people from North Africa, Kurds, Iranians, Yemenis and Ethiopians, Palestinians, Lebanese, Syrians, Israeli Durzis, Saudis and 16 non-semitic groups. The studies conducted have shown that Jews from different origins and Arabs descended from a common stock. This is in accordance with the belief that Abraham is the common ancestor of Jews and Arabs.
If we may be allowed to go back to Deuteronomy, it is easy to establish the many traits Moses had in common with Muhammad, rather than with Jesus Christ. Moses, like Muhammad, established a realm. The Christians’ realm was realized after Christ’s death.
Knowing that prophets transmit messages bearing common traits, it is difficult to decide whether this prediction refers to Christ or Muhammad. But still we would like to draw attention to the 18th and 19th verses of Deuteronomy. It is stated that the future prophet will be talking in the name of God. One of the distinguishing characteristics of the Quran is that 113 out of 114 suras start with “In the name of God, the Gracious, the Merciful.” This feature of the Quran corresponds with the statement of Deuteronomy.
ORIGIN OF THE PROPHET
1- This is the blessing with which Moses, the man of God, blessed the people of Israel before his death.2- He said: “The Lord came from Sinai and dawned from Seir upon us; he shone forth from Mount Paran; he came from the ten thousands of holy ones with flaming fire at his right hand.”Deuteronomy 33, 1-2
Moses’ prayer just before his death is interesting. The place referred to as Sinai is where Moses had emerged; the second place, Seir is the place where Jesus came from; while the third place is the Paran Mountains and it is the place where Muhammad came from. Thus, in the Biblical statement quoted above, allusions are made to the monotheistic religions which had an outstanding influence on humanity. Here we also see the corroboration of the prophets to come, viz. Jesus and Muhammad; just as the Quran corroborated Moses and Jesus as prophets, so had the Old Testament done this. The prediction in Deuteronomy that the Prophet would come among the ten thousands of holy ones is a remarkable indication because while Muhammad was living, he had ten thousands of followers.
THE CHOSEN SERVANT FROM AMONG
THE PEOPLE OF KEDAR WILL BREAK THE IDOLS
Accounts related to future events in Isaiah make allusions to Muhammad as Prophet. Accounts related to the future in the Old Testament are in perfect conformity with Muhammad’s ways, in that he broke the idols (8), that he established justice upon earth during his lifetime (3 and 4), that he received the message from Gabriel, the Holy Spirit (1), had ideal ethical values (2 and 3), shed light over the souls of men who had been blinded (6 and 7), carried over new messages he had received to mankind (10), and was a descendant of a community that had descended from the line of Kedar (11).
1- Behold my servant, whom I uphold, my chosen, in whom my soul delights; I have put my Spirit upon him; he will bring forth justice to the nations.2- He will not cry aloud or lift up his voice, or make it heard in the street.3- A bruised breed he will not break, and a faintly burning wick he will not quench; he will faithfully bring forth justice.4- He will not grow faint or be discouraged till he has established justice in the earth; and the coastlands wait for his law.5- Thus says God, the Lord who created the heavens and stretched them out, who spread out the earth and what comes from it, who gives breath to the people on it and spirit to those who walk in it:6- I am the Lord; I have called you in righteousness; I will take you by the hand and keep you; I will give you as a covenant for the people, a light for the nations.7- To open the eyes that are blind, to bring out the prisoners from the dungeon, from the prison those who sit in darkness.8- I am the Lord; that is My name; My glory I give to no other; nor My praise to carved idols.9- Behold, the former things have come to pass, and new things I now declare; before they spring forth I tell you of them.10- Sing to the Lord a new song, His praise from the end of the earth, you who go down to the sea and all that fills it, the coastlands and their inhabitants.11- Let the desert and its cities lift up their voice, the villages that Kedar inhabits; let the habitants of Sela sing for joy, let them shout from the top of the mountains.Isaiah 42, 1-11
A careful study of these verses may suggest to their reader that allusions to Muhammad are plain. What is still remarkable is that these statements would turn out to come true. This prediction was not made for the time of Isaiah but for later, as mentioned in verse 9. It is interesting to note that in the 17th verse of Isaiah it is said that idolaters would be put to shame, an event that had come true by the revelation of the Quran.
70- O people of the Book! Why do you reject the signs of
God of which you are witnesses?
(3- The Family of Imran, 70)
71- O people of the Book! Why do you clothe the truth with falsehood,
and conceal the truth, knowingly?
(3- The Family of Imran, 71)
Kendilerine kitap verdiklerimiz, O’nu, çocuklarını tanıdıkları gibi tanırlar. Buna rağmen içlerinden bir bölümü bilmelerine rağmen gerçeği gizlerler.(2:146)
Kitabımızın bu bölümünde Eski Ahit’te Peygamberimize, Peygamberimiz’in çıktığı bölgeye ve getirdiği mesaja işaret ettiği kanaatinde olduğumuz bölümleri inceleyeceğiz. Eski Ahit, Hz. Musa ve Harun’a verilen Tevrat’la beraber, Hz. Davud’a verilen Zebur’u ve diğer bazı Peygamberlere verilen sayfaları da içermektedir.
Kitabımızın en uzun kısmını doğa bilimleri (fizik, kimya, jeoloji, biyoloji gibi) ile ilgili Kuran mucizelerinin oluşturduğunu biliyorsunuz. Bu mucizelerin ardından dört bölümde incelediğimiz felsefi konuların ayrı bir kategori, arkeolojik araştırmalara dayanan sonraki beş bölümün ise apayrı bir kategori olduğunu belirttik. Aynı şekilde kitabımızın Eski Ahit’ten işaretleri içeren bu bölümü ve bundan sonraki İncil’den işaretleri içeren bölümü ise değişik bir kategori olarak düşünülebilir. Bir kategoride deneye, gözleme dayanan doğa bilimlerinin açıklamaları, bir kategoride akılcı spekülasyonlar, bir kategoride incelenmesi kılı kırk yarmayı gerektiren kısıtlı tarihsel veriler, bu iki bölümde ise dikkatlice değerlendirilmesi gereken Tevrat ve İncil’in işaretleri söz konusudur. Kuran, Yahudilerin, kelimelerin yerlerini ve anlamlarını saptırmak suretiyle dinlerinde tahrifat yaptığını söylemektedir. Bu yüzden Peygamberimizle ilgili işaretler, Yahudiler tarafından başka anlamlara çekilmek ve değiştirmek istenmiştir. Kelimelerin anlamını çarpıtarak var olan anlamı bozan ehli kitap; böylece Peygamberimize, dinimize işaret eden izahların anlaşılmasını zorlaştırmışlardır. Konuya işaret eden Kuran ayetleri şöyledir:
Yahudilerin bir kısmı kelimeleri yerlerinden kaydırırlar ve dillerini eğip, bükerek…(4:46)
Onlar yerlerine konulmuş kelimeleri saptırırlar ve “Size bu verilirse alın, verilmezse sakının” derler…(5:41)
Dinimizi inkâr etmeye çalışan Yahudi din adamlarının, Eski Ahit’te dinimizle ilgili var olan işaretleri yanlış anlamlandırmaya çalışmaları, Peygamberimiz’in döneminden beri süregelen bir olgudur. Bu bölümün başında alıntıladığımız ayette kitap verilenlerin (Yahudi ve Hıristiyanların) bir kısmının, Peygamberimiz’in peygamberliğini anlamalarına rağmen gerçeği gizledikleri söylenmektedir. Yine Kuran’da, Tevrat ve İncil’in Peygamberimiz’e işaret ettiği söylenmektedir. Bize düşen Eski Ahit’ı ve Yeni Ahit’i incelememiz sonucunda var olan işaretleri bulmaya çalışmaktır. Bu iki bölümde Peygamberimiz’e işaret ettiğini tahmin ettiğimiz Eski Ahit ve Yeni Ahit açıklamalarını size sunacağız.
nbsp;
Tevrat (Eski Ahit)
BÜTÜN PEYGAMBERLER İSLAM’I ANLATMIŞTIR
Kuran, Hz. Adem’den beri gelen bütün Peygamberleri müslüman (“İslam olan” demektir.) olarak tanıtır. “Müslüman” kelimesi Allah’a teslim olmayı ifade eder. Ayrıca bu kelime barışta, emniyette olmayı da ifade eder. Sami dil alimlerinin vardığı kanaate göre İbranice “Şalom” kelimesi, Arapça “İslam” (“selam” da aynı kökten gelir) kelimelerinin hepsi Samice’deki tek ve aynı kökten, yani “Şlama” kelimesinden türerler ve aynı anlama sahiptirler. Türkçe’de biz yanlış olarak “Müslüman”, İslam ifadelerini sadece Peygamberimize uyanlar için kullanıyoruz. Bu kelimeler Türkçe’ye anlamları daralarak girmişlerdir. Oysa bu kelimeler, bütün Allah’ın gönderdiği dinlere uyanları ifade eder. Kuran’ın kullandığı bu kavramlara Eski Ahit’te şöyle rastlıyoruz.
Selametle (İslam’la) gelen Peygamberin söylediği eğer çıkarsa onun gerçekten Rabbin’in gönderdiği Peygamber olduğu anlaşılır. (Eski Ahit-Yeremya-28,9)
Tercümede “Selametle” diye çevrilen bu kelimenin Eski Ahit’in orijinal dilinde “İslam” ile anlama geldiğini gördük. Tarihsel olarak Hz. Musa’dan sonra gelip de 1- Allah’ın varlığını, 2- Allah’tan başkasına tapmamayı, 3- Bütün Peygamberlerin onaylanmasını, 4- Ahiret gününe inanmayı, 5- Güzel ahlâkı savunmayı; öldürmeye, çalmaya karşı durmayı ve zayıfların, yetimlerin gözetilmesini söyleyen ve bunu dünya çapında yerleştiren iki Peygamberden biri Hz. İsa, diğeri Peygamberimiz Hz. Muhammed’dir. Eski Ahit’te geçen ifade, bir Peygamberin söylediklerinin çıkmasının ve Peygamberin İslam’la gelmesinin; O Peygamberin doğruluğunu göstereceğini söylüyor. Peygamberimiz’in söyledikleri sonucu milyarlarca insan, Allah’ı sevmiş, Allah’ın kudretinin sonsuzluğuna inanmış; Allah’ın, Peygamberimize verdiği kitapta tüm söylenenlerin doğruluğu ise tarihin ilerlemesi ve bilimin gelişmesiyle anlaşılmıştır. Eski Ahit’in hiçbir yerinde ise Hz. Musa’dan sonra Peygamber gelmeyeceğine dair bir açıklama yoktur. Hz. Muhammed’in Peygamberliğinin doğruluğunu Eski Ahit’e inanan bir kişi, sırf bu ifadeden bile anlayabilir. Üstelik Eski Ahit, bir Peygamberin selametle (İslam’la) gelmesini şart koşarken, İslam ismi en çok Hz. Muhammed ile bütünleşmiştir.
MUHAMMED İSMİNE İŞARET
6- Her şeye Egemen Rabbiniz diyor ki; “Bir kere daha, vakit azdır ve Ben göklerle yeri, denizle karayı sarsacağım.
7- “Ve bütün milletleri sarsacağım ve bütün milletlerin Himada’sı gelecek ve bu mabedi şanla, şerefle dolduracağım” der.
8- “Gümüş de, altın da benimdir” diyor her şeye Egemen Rabbiniz.
9- “Benim bu son evimin şöhreti ilkinden daha büyük olacak” der kalabalıkların Rabbi.” Ve bu yerde Selam (Şalom) vereceğim der kalabalıkların Rabbi. (Eski Ahit-Haggay-2, 6-9.)
Haggay 7’de orijinal metinde geçen “Himada” kelimesi, Arapça’da geçen Muhammed ismiyle aynı köklerden “H-M-D” gelmektedir ve genel olarak aynı anlamları taşımaktadır. Böylece Hz. Muhammed’in ismi veya isminin anlamını veren kelime gelecekte oluşacak görkemli bir olay ile beraber anılmaktadır. Eski Ahit’ten sonra gelen ve Allah’ın varlığını milyarlara yayan Muhammed Peygamberin gelişinden daha görkemli ne olabilir! Üstelik Haggay 9’da geçen “Şalom” kelimesinin İslam ile aynı anlama geldiğini, aynı köke sahip olduklarını gördük. “Himada” kelimesinin Türkçe’ye “değerli eşyalar” anlamında çevrilmesi yüzünden Eski Ahit’i İbranicesinden takip etmeyenler bu inceliği görememektedirler.
MUSA GİBİ PEYGAMBER
18- Onlar için kardeşleri arasından senin gibi bir Peygamber çıkartacağım. Ve sözlerimi onun ağzına koyacağım. Ve kendisine emrettiklerimin tümünü onlara bildirecek.
19- Ve vaki olacak ki; benim ismimle söyleyeceği sözlerimi dinlemeyecek olan kişiyi Ben cezalandıracağım. (Eski Ahit-Tesniye-18, 18-19)
Tevrat’ın Tesniye bölümünde ileride gelecek bir Peygambere işaret edilmektedir. Hıristiyanlar bu ifadenin Hz. İsa’yı işaret ettiğini söylemektedirler. Fakat birçok açıdan Hz. Musa’ya Hz. İsa’dan daha çok benzeyen Peygamberimiz’in de bu ifadeyle kastedilmiş olması mümkündür. Belki de hem Hz. İsa’ya, hem Hz. Muhammed’in ikisine birden işaret vardır. Doğrusunu Allah bilir.
Hz. İsa’nın İsrailoğullarından olması sebebiyle ayete daha uygun olduğu düşünülebilir. Fakat İsrailoğullarının ve Arapların ortak atadan geldiği, yani kardeş toplumlar oldukları bilimsel incelemelerin de sonucudur. Tucson Arizona Üniversitesi’nden Michael Hammer ve İsrail Üniversitesinden birkaç meslektaşı 1371 kişinin Y kromozomlarındaki 18 bölümü incelediler. 29 farklı topluluktan gelen bu insanlar içinde, yedi Yahudi (Avrupa); Latin, Kuzey Afrikalı, Kürt, Iraklı, İranlı, Yemenli ve Etyopyalı, beş Arap; Filistinli, Lübnanlı, Suriyeli, İsrail Drüz, Suudi ve 16 Sami olmayan grup vardı. Çalışma, farklı bölgeden gelen Yahudilerin ve Arapların birbirleriyle yakın akraba olduklarını gösterdi. Bu çalışma Hz. İbrahim’in hem İsrailoğullarının hem Araplar’ın ortak atası olduğuna dair inançla uyum içindeki bilimsel bir veridir.
Tevrat’ın Tesniye bölümündeki ifadeye dönersek, Hz. Muhammed’in Hz. Musa’ya, Hz. İsa’dan daha çok benzeyen birçok yönünü gösterebiliriz. Hz. Musa’nın da Peygamberimiz’in de kendi yaşamları içinde kendi toplumlarında bir hakimiyet kurdukları, bir yapı oluşturdukları bilinmektedir. Hz. İsa’nın vefatından sonra Hıristiyanlar böyle bir yapı oluşturabildiler. Peygamberlerin ortak mesajı taşıyan insanlar olduklarını bilen bizler için, Hz. İsa ile Hz. Muhammed’den hangisinin daha çok bu ayete uyduğunu söylemek zordur. Fakat Hz. İsa’yı teslis (üçleme) inancıyla ilahlaştıran kiliselerin, Tesniye bölümündeki bu ifadenin Hz. İsa’ya Peygamberimizden çok uyduğunu söylemeleri büyük bir çelişkidir. Çünkü kiliseler Hz. İsa’yı tanrılaştırarak, tüm insanların günahları için öldüğünü söyleyerek, Hz. İsa’yı tüm diğer Peygamberlerden farklı bir konuma sokarlar. Bu tavrı benimseyen bir Hıristiyanın, Hz. Musa’ya Hz. İsa’nın Hz. Muhammed’den daha çok benzediğini söylemesine imkan yoktur.
Ayrıca Tesniye 18’deki ve 19’daki bir ifadeye özellikle dikkat çekmek istiyoruz: “Bu gelecek Peygamber’in Tanrı’nın ismiyle sözler söyleyeceği” vurgulanmaktadır. Peygamberimiz’e gelen Kuran’ın en ilginç ve diğer kitaplarda görünmeyen özelliklerinden biri her surenin (114 surenin 113’ü) Besmele ile yani “Bismillahirrahmanirrahim” (Merhametli, Şefkatli Allah’ın ismiyle) diye başlamasıdır. Peygamberimiz’e verilen Kuran’ın bu özelliği, gelecek Peygamber’e Allah’ın sözlerinin verileceğini ve O Peygamber’in “Allah’ın ismiyle” bu sözleri söyleyeceğini belirten ifadelerle büyük bir uyum oluşturmaktadır.
PEYGAMBERİMİZ’İN ÇIKTIĞI YERE İŞARET
1- Ve Allah adamı Musa’nın ölümünden önce İsrailoğullarına okuduğu hayır dua şudur.
2- Ve dedi: Efendiniz Sina’dan geldi. Ve onlara Seir’den doğdu. Paran dağından parladı. Ve mukaddeslerin on binlercesinin içinden geldi. Onlar için sağ elinde alev alev yanan ateş vardı. (Eski Ahit-Tesniye 33, 1-2)
Vefatından önce Hz. Musa’nın duası gerçekten de ilginçtir. Bu ifadede geçen 1. yer olan Sina Dağı, Hz. Musa’nın çıktığı bölgedir. 2. yer Seir olup, Hz. İsa’nın çıktığı bölgedir. 3. yer ise Peygamberimiz Hz. Muhammed’in çıktığı bölgeyi ifade eden Paran Dağları’dır. Böylelikle Hz. Musa’nın duasında söyledikleriyle; insanların tek Allah inancına inanmasını sağlayan, insanlığın geleceğinde yaygın şekilde kabul görecek, Allah’ın gönderdiği 3 din bir arada anılmaktadır. Bu ifade aynı zamanda Tevrat’ın kendisinden sonra gelen Hz. İsa’yı ve Hz. Muhammed’i onayladığının bir delilidir. Kuran nasıl sonda diğer Peygamberleri; Hz. Musa’yı ve Hz. İsa’yı onayladıysa, Tevrat da bunu başta gerçekleştirmiştir. Tesniye 33-2’de Peygamberimiz’in onbinlerin içinde geleceğinin söylenmesi, daha yaşarken Peygamberimize onbinlerce insanın uyması bakımından, oluşmuş olan gerçeklikle tamamen uyumludur.
Özel muhafazada korunan Tevrat
PUTLARI KIRACAK, KEDAR HALKINDAN OLAN SEÇKİN KUL
Eski Ahit İşaya bölümü 42’de geçen gelecek ile ilgili anlatımlar Peygamberimizle büyük bir uyum göstermektedir. Hz. Muhammed gerçekten de hem putları yok etmesiyle (8), hem daha sağken yeryüzüne hakim olup adaleti sağlamasıyla (3 ve 4) hem Ruh’tan (Cebrail) vahiy almasıyla (1) hem üstün ahlâkıyla (2 ve 3) hem insanlara ışık olup, körelmiş gönülleri iyileştirmesiyle (6 ve 7) hem Kuran gibi yeni bir vahyi insanlara duyurmasıyla (10) ve hem Hz. İbrahim’in oğlu, İsmail’in oğlu Kedar’ın soyundan olan bir toplumun üyesi olmasıyla (11) bu alıntılayacağımız Eski Ahit’ten bölümlere tam bir uygunluk göstermektedir.
1- İşte kendisine destek olduğum, gönlümün kendisinden razı olduğu seçtiğim kulum. Ruhumu (Cebrail’i) onun üzerine koydum. Milletler için adaleti meydana çıkaracaktır.
2- Bağırıp çağırmayacak. Sokakta sesini yükseltmeyecek
3- Ezilmiş kamışı kırmayacak ve tüten fitili söndürmeyecek. Adaleti sadakatle ulaştıracak
4- Yeryüzünde adaleti sağlayana dek cesaretini yitirmeyecek ve kıyı halkları O’nun kanunlarını bekler.
5- Gökleri yaratıp, onları yayan, yeryüzünü ve ürününü seren, Dünya’daki insanlara soluk, orada yaşayanlara ruh veren Rabbiniz Allah diyor ki:
6- “Ben Rabbin. Seni doğrulukla çağırdım. Elinden tutacak, seni koruyacağım, seni halka antlaşma ve uluslara ışık yapacağım.
7- Öyle ki kör gözleri açasın, zindandaki tutsakları ve cezaevi karanlığında yaşayanları özgür kılasın
8- Ben Rabbinim. Adım budur. Onurumu bir başkasına, övgülerimi putlara bırakmayacağım.
9- Bakın önceden bildirdiklerim gerçekleşti. Şimdi de yenilerini bildiriyorum, bunlar ortaya çıkmadan önce size duyuruyorum.
10- Ey denizlere açılanlar ve denizlerdeki her şey. Kıyılar ve kıyı halkları. Rabbinize yeni bir ilahi söyleyin. Dünya’nın dört bucağından onu ezgilerle övün.
11- Çöl ve onun şehirleri, Kedar’ın oturduğu köyler seslerini yükseltsinler. Selada oturanlar terennüm etsinler, dağların doruklarından bağırsınlar. (Eski Ahit-İşaya-42, 1-11)
İşaya’daki bu bölümleri okuyanlar, Hz. Muhammed’le, bu anlatımların uyumunu anlayacaklardır. Bu olayların ileride olacağının söylenmesi (9) de önemlidir. Demek ki bu müjde Hz. Musa zamanında ve daha önce açığa çıkmamıştır. İşaya 42. bölümün devamında 17’de, putperestlerin utandırılmasından bahsedilmesi de ilginçtir.
Dikkatli bir incelemeyle Eski Ahit’te daha birçok işaretler bulunabilir. Kuran’ın söylediklerini embriyolojiden astronomiye, jeolojiden arkeolojiye birçok bilim dalı onayladığı gibi, Eski Ahit’in işaretleri de desteklemektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder