Bu hayat bizi mutlu olduktan sonra, ‘’çok gülen çok ağlar’’ sözüyle kuruntulara sürükledi. En ufak mutluluğumuzda, ne zaman mutsuz olacağız diye bekledik. Ne zaman oynayacak hayat oyununu. Ne zaman sönecek tebessümle gülen gözlerimiz. Ve ne zaman, ne zaman..
Böyle geçti, geçiyor her an.
-Ah canımın acısı.
Geçiyor günler. Çürütüyoruz ömrü..
Çürümüş, kokuşmuş bir şekilde yaşıyoruz..
Gitmek istiyor; ama gidemiyor, kalıyoruz takılı kaldığımız yerde.
Yüzümüzdeyse bir maske..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder