30- Do not these disbelievers see that the heavens and the earth were an integrated mass, which We then split, and from water We made all living things? Will they not believe even then? (21- The Prophets, 30)
We deduce from the contents of this verse that it warns the unbelievers for ignoring the apparent miracles. The atheists’ basic contention is that matter has no beginning and that it is the matter that has generated everything, both living and inanimate things, by fortuitous act. The Big Bang Theory refutes the basic assertion of atheism in positing that the universe and time had a beginning. “Do not these disbelievers see that…?”is significant. And as it is implied by this verse, the fact that the heavens and the earth were in a state of unity before they were splited was something indeed conceivable by the human mind. The 1900s were the years during which scientific discoveries succeeded each other. Those were the years in which some people tried to point out the contradiction between science and religion. It was presumptuous of them as their whims had been indulged by the prosperity generated by the industrial revolution to idolize matter, daring to substitute it for God. The fact that matter was created – that it had had a beginning – as proven by the Big Bang Theory, was a blow for unbelievers. The concluding sentence of the verse “Will they not believe even then?” is significant in that history confirmed the truth of this and the unbelievers remained adamant despite evidence produced.
Nevertheless, the arguments of this verse refute the unbelievers’ thesis of eternal matter and compel them to believe. This truth that was to be taken for a fact 1300 years after the revelation of the Quran was another warning for unbelievers. In history, there has been no one, other than God through the Quran, who claimed that the universe had been expanding and that the heavens and the earth had been split asunder. Ancient Greece, the Middle Ages, the Modern Age, Plato, Thales – all those who had attempted to explain natural phenomena in natural terms – Ptolemy, Copernicus, Kepler and Kant, none of humanity’s great minds, had had an idea of an expanding universe and of the fact that before creation the heavens and the earth had been an indivisible whole. Without the sophisticated equipment of the twentieth century at their disposal, and devoid of all accumulated scientific data, all of these celebrated philosophers and physicists had failed to take cognizance of this fact. The Creator of the universe communicated such important facts about His creation in His book and shed light on the celestial bodies, also proving thereby that the Quran had been His revelation. God unfolded to man the evidences of His creation, the creation that had originated from a single point in which man stood as another point. It is significant to note that while pointing at the comprehensibility of this revelation in the verse, “Do not these disbelievers see…?” He prefigures the stubbornness of unbelievers: “Will they not believe even then?” Einstein himself said that what astounded him was the comprehensibility of his discoveries about the universe, rather than the discoveries themselves. This shows how significant it was to stress the fact that these phenomena were in fact within the reach of man’s mental capacity
COSMIC BACKGROUND RADIATION
The original unity of the universe is expressed by the Arabic word “ratq,” meaning the integrated state and the word “fatq,” signifying disintegration by separation. We have already mentioned that when Lemaître had posited this separation as described in the Quranic verse, his theory was first refuted. One of the contenders of this argument was Fred Hoyle. In the 1940s Fred Hoyle contended that if the Big Bang had effectively taken place there should have been a residue of the explosion, and asked that this fossil be shown. This satirical criticism led to the discovery of much evidence in support of the Big Bang Theory. The expression “fossil” which was mockingly uttered by Hoyle became the scientific proof for real evidence discovered later. While he was trying to debunk the theory of the Big Bang in a humorous way, he had unwittingly contributed to the confirmation of the Big Bang Theory.
In 1948, George Gamow and his student Ralph Adler concluded that if the Big Bang Theory were true, it must have had a fossil left behind as Hoyle had claimed. According to their logic, the low-level background radiation must have existed in every direction since the universe had begun expanding in every direction following the Big Bang. Radiation other than that caused by the Big Bang must have had particular points in space from which it departed. But the radiation generated by such an explosion could not be traced back to a point. With the universe’s dynamic expansion radiation must have scattered in every direction. In the 1960s, the form of radiation imagined by Gamow and Adler was made the subject of research by a group of scientists with precision instruments at their disposal at Princeton University. However, what they had been looking for was to be discovered by others in a very interesting way. Arno Penzias and Robert Wilson were researchers at the Bell Telephone Company. One day, quite unexpectedly, they detected a uniform microwave radiation that suggested a residual thermal energy throughout the universe of about 3 Kelvin. At first Penzias and Wilson could not unravel the mystery. Surveys of the cosmic 3 Kelvin radiation indicated that it was perfectly uniform in all directions. The residue that Hoyle believed nonexistent had been found. So the Nobel Prize went to Penzias and Wilson.
SATELLITE IN SUPPORT OF BIG BANG
After Penzias and Wilson shared the Nobel Prize in 1965, the Cosmic Background Explorer (COBE) was rocketed into the sky in 1989. The data received from COBE confirmed the discovery of Penzias and Wilson. A great number of scientists evaluated the data produced by COBE as conclusive proof. Thus the process initiated by Lemaître in the 1920s was substantiated once again with new discoveries in the 1990s. 1400 years had elapsed since the revelation of the Quran and the satellite’s findings validated its statements. Supposing that we landed on a desert island and stumbled upon ashes: no one would doubt the fact that there had once been a fire on this island. The residue radiation that Penzias and Wilson ran across, and the COBE’s data, indicated the existence of the Big Bang. The contention by dissenters that the radiation scattered all over space had to be perfectly uniform in all directions is another indicator of the soundness of this evidence.
One of the proofs substantiating the Big Bang Theory is related to the hydrogen-helium ratio in the universe. In the 1930s, astronomers, basing their studies on the fact that every celestial object emits a particular light, had recourse to a spectroscope to analyze the composition of the stars and galaxies. Calculations made by means of the spectroscope and mathematical formulas demonstrated that the universe, comprised an average of 73% hydrogen and 25% helium and 2% other gases like carbon and oxygen. Stars did not generate hydrogen and that much helium. Calculations made by scientists made it clear that 20%-30% of the helium must have been produced before the evolution of stars. Only the primordial fireball at the outset of the Big Bang could have generated such a light synthesis; the expectations in the wake of the Big Bang and the quantity of hydrogen and helium in space are just a few of the proofs validating the theory.
Although the available scientific evidence is in itself sufficient to prove the Big Bang Theory, we are witnessing a steady increase of this evidence. A Big Bang medium was created in Switzerland at CERN (Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire), the famous center that has the most powerful and versatile facilities of their kind in the world. The findings of the research carried out here lends further support to the theory.
The law of thermodynamics supports the theory according to which the universe must have had a beginning; the second law of thermodynamics states that some processes in nature are irreversible and unidirectional, the direction being dictated by an overall increase in entropy. Thus, the energy grows less and less utilizable until it becomes of no profit. If the universe and matter had existed from eternity, the movement would have come to a standstill in eternal time. On the other hand, eternity does not pass; if it does, then it is no longer an eternity. In brief, the very fact that we happen to be at this point connotes the existence of a beginning. If we think that time was not created, the contradiction is inevitable and ends up with a dilemma. The only solution to the dilemma would be positing that time was created and that the universe must have had a beginning; these, as proved by the Big Bang Theory, are mutually validating evidences.
COULD MUHAMMAD HAVE SENT A SATELLITE TO SPACE?
We have witnessed the verification of data received from the satellites sent into space. How did it happen that the Prophet had an insight into the fact that the earth and the heavens were an integrated mass before they were split? We asked whether the Prophet could have had a telescope concealed under the sand dunes, a telescope as sophisticated as the Hubble telescope? Are the unbelievers going to claim now that Muhammad discovered the primeval unity of the heavens and the earth by having recourse to calculations of the cosmic background radiation, and that he had sent his satellite long before the launch of COBE, 1400 years ago? Penzias and Wilson shared the Nobel Prize for the discovery. Would the unbelievers nominate Muhammad for the Nobel Prize for physics for having announced 1400 years ago that the universe had once been a whole before space began expanding?
It is evident that anyone who contended that the Quran had not been sent by God, but was the work of the Prophet, would necessarily become an object of ridicule. However, those resolved to remain unbelievers would insist on their convictions regardless of all evidence being brought forth. So had it been with Abraham and Moses and Christ and so was it with Muhammad. The psychology of unbelievers has never changed throughout history.
Those who opposed Moses declared that they would adhere to their own conviction, no matter what signs Moses would produce.
132- They said: “No matter what kind of sign you show us,
to bewitch us, we will not believe in you.” (7-The Purgatory, 132)
BIG BANG: SIGN OF GOD’S UNITY
Polytheistic beliefs have exhibited structures that differ according to the communities and times in which they have evolved. The polytheistic beliefs in ancient Egypt differ greatly from the polytheism of India. However, these systems have something in common. Every god has his apportioned domain where he exerts his sovereignty. The sun is a god, so is the moon… Some control the rains, others the winds; some have control over the mountains, some over the rivers… In opposition to belief-systems that parcel out the universe, the monotheistic religions, namely Judaism, Christianity and Islam, saw the universe as a whole. These religions professed that severance and sundering could not be imagined in a universe created by one God. According to these religions what seems to be divided is but in appearance only, while the essence of the universe is one whole; the universe ruled over by God is one entity, with every one of its points being interrelated with all the other points.
Famous theist philosophers had tried to find a correlation between the occurrences in the universe whose logical conclusion would be the unity of God. In the aftermath of the Big Bang, this unity was once again proven. The origin of the universe was irrefutably one single composition. Considering that everything evolved out of this single entity, all elements should be in correlation with each other. No one could henceforth declare that the sun, the moon, man, the serpent or a plant had its respective creators. Unity lay beneath everything, and the Creator of this unity was also the Creator of the sun, the moon, the beasts and the plants that emerged from this unity. Even before the Big Bang Theory, the irrationality of the idea that attributed different creators to different objects was evident. However, the Big Bang proved with new evidence that God is One.
1- Say: He, God, is One. (112- Absoluteness, 1)
2- God is He on Whom all depend. (112- Absoluteness, 2)
He begets not, nor is He begotten; (112- Absoluteness, 3)
4- And none equals Him.(112- Absoluteness, 4)
İnkar edenler Evren (Gökler) ve yer birbirleriyle bitişik iken onları ayırdığımızı, her canlıyı sudan yarattığımızı görmüyorlar mı? Yine de onlar inanmayacaklar mı?(21:30)
Ayetin ifade şeklinden, bu ayette belirtilenlerin inkarcılara karşı bir delil niteliğinde olduğunu, bu ayette belirtilenler sebebiyle inkarcıların inanması gerektiğini anlıyoruz. Ateistlerin en temel iddiası maddenin sonsuzdan beri var olduğu ve tüm canlı-cansız varlıkların bu maddi yapıdaki özellikler sonucunda tesadüfen oluştuğudur. Oysa Büyük Patlama (Big Bang) teorisi Evren’in ve zamanın bir başlangıcı olduğunu ortaya koyarak ateizmin bu en temel iddiasını yıkmaktadır. Ayette “İnkar edenler görmüyorlar mı?” diye sorulması da çok anlamlıdır. Bu şekilde ayet Evren’in ve yeryüzünün bitişikken ayrıldığının anlaşılabileceğine, bunu anlamanın mümkün olduğuna da -bizce- işaret etmektedir. Ayetin doğruluğunun anlaşılacağı 1900’lü yıllar, bilimsel keşiflerin arttığı, bazılarının bilim ile dini çatışır halde göstermeye çalıştığı yıllardır. Sanayi toplumunun getirdiği refah ile şımaran insanların bazıları, bu yıllarda maddeyi putlaştırmaya ve Allah’ın yerine koymaya kalkmışlardır. Tam böyle bir ortamda bazı insanların tapınmaya kalktığı maddenin yaratılmış olduğunun, yani başlangıcı olduğunun, Big Bang ile doğrulanması inkarcı tezlere karşı bir darbedir. Ayetin devamında geçen “Yine de onlar inanmayacaklar mı” cümlesi de çok anlamlıdır. Ayetin bu işaretini de tarih doğrulamış, ortaya konan tüm delillere rağmen inkarcıların birçoğu inkarlarında ısrarcı olmuşlardır. Ayet bilimsel gerçekleri ortaya koyarken inkarcıların her şeye rağmen inanmama eğilimini de ortaya koymaktadır.
Ayette belirtilenler hem Evren’in başlangıcı olduğunu ortaya koyarak, inkârcılığın maddenin sonsuzdan beri var olduğu iddiasını yıkmakta ve inkârcıların tezlerini çürütmektedir. Kuran’ın indiği dönemden 1300 yıl sonra anlaşılacak bu gerçek Kuran’da geçtiği için inkarcılara Kuran’ın Allah’ın sözü olduğuna dair delil sunmaktadır. Evren’in genişlediğini ve tüm Evren’in bitişikken birbirinden ayrıldığını Kuran dışında ortaya koyan hiç kimse olmamıştır. İşte eski Yunan, işte Ortaçağ, işte Yeniçağ, işte Platon’lu, Thales’li düşünce yoğunluğu, işte Batlamyus, işte Kopernik, işte Kepler, işte Kant… İnsanlık tarihinin tüm dehalarının hiçbiri genişleyen bir Evren’de olduğumuzu bilemediği gibi, bu Evren’in yaratılışının başında her şeyin birbiriyle bitişik olduğunun da farkına varamamışlardır. Gelişmiş aygıtlar olmadan, bilimsel birikim kullanılmadan bu sonuçlara varmak imkansız olduğu için tüm bu ünlü felsefeciler, fizikçiler bu sonuçlara varamamışlardır. Evren’in yaratıcısı Evren hakkındaki bu en önemli bilgileri Kitabıyla insanlara bildirerek; hem bu Evren’deki oluşumlara dikkatleri çekmiş, hem de Kuran’ın kendisi tarafından gönderilen bir kitap olduğunu ispat etmiştir. Günü gelince, Uzay’da bir nokta olan insana, tüm Uzay’ın bir noktadan yaratıldığının delillerinin örtüsünü açan Allah, böylece hem Evren’in bilgisini insanlara sunmuş, hem de kendi kitabının mucizelerini göstermiştir. Ayetin, açık mucizesi kadar “İnkar edenler görmüyorlar mı” ifadesiyle ayetin açıklamalarının anlaşılacağına işaret edilmesi, “Yine de onlar inanmayacaklar mı” ifadesiyle inanmayanların birçoğunun bu delillere rağmen inkarcılıklarına devam edeceklerine işaret etmesi de çok ilginçtir. Nitekim Einstein da Evren hakkında yaptığı keşiflerden çok bunların anlaşılabilmesine şaştığını söylemiştir. Bundan da ayetin, insanların bu ayette ifade edilenleri anlayabileceğine işaret edilmesinin önemi anlaşılmaktadır.
KOZMİK FON RADYASYONU DELİLİ
Ayette Evren’in başta bitişik olduğu Arapça “ratk” kelimesiyle ifade edilir ki; bu kelime kaynaşmış durumda içiçe geçmeyi ifade eder. Arapça “fatk” kelimesi ise ayrılmayı, bölünerek ayrılmayı ifade eder. Ayetin belirttiği bu ayrılmayı Lemaitre ortaya koyduğunda, bu kuramın başta dirençle karşılaştığını Evren’in genişlemesini açıklarken anlattık. Bu fikre karşı koyanlardan biri de Fred Hoyle idi. 1940’lı yıllarda Fred Hoyle, Evren’in başlangıçtaki bütünsel bir birlikten başlaması halinde, bu ayrılmanın bir kalıntısı olması gerektiğini öne sürerek; “Bana bu Big Bang’in bir fosilini bulun” dedi. Aslında Fred Hoyle bu “Big-Bang” ifadesini alay etmek için kullanmıştı. Onun bu alaycı meydan okuması Big Bang’i destekleyen birçok delilin bulunmasına yol açtı. Hoyle Big Bang ile alay ederken, onu yok etmek isterken, istemeyerek onun daha da çok kanıtlanmasını sağladı.
1948’de George Gamov ve öğrencisi Ralph Adler, Big Bang olduysa gerçekten Hoyle’nin söylediği fosilin olması gerektiği sonucuna vardılar. İleri sürdükleri mantığa göre Evren Big Bang’den sonra her yöne doğru genişlediğinden bu alçak düzey fon radyasyonu, bakılan her yönde mevcut olmalıydı. Big Bang’den sonra çıkan diğer bütün radyasyonların Evren’in içinde belli bir başlangıç noktaları olacak ve sadece o noktadan dışarı doğru yayılacaklardı. Ancak tüm Evren’i başlatan bir patlamadan çıkan radyasyon böyle bir tek noktaya kadar izlenemezdi; Evren’in genel dinamik genişlemesiyle bu radyasyon her yana yayılmak ve her yönden gözlemlenebilmek zorundaydı. Gamov ve Adler’in tahmin ettiği radyasyon 1960’larda New Jersey’de Princeton Üniversitesi’nde bir grup tarafından çok hassas aletlerle araştırılmaya başlandı. Fakat bu çok önemli bulguyu bulmak enteresan şekilde başkalarına nasip olacaktır.
Arno Penzias ve Robert Wilson, Bell telefon şirketinde iki araştırmacıdır. Bir gün ikili, Evren’in her yanından gelen bir parazitle karşılaşırlar ve bunun sebebini tam olarak anlayamazlar. İşin enteresan yanı Penzias ve Wilson olayı iyice anlamak için çok yakınlarda çalışan Princeton Üniversitesi’ndeki ekipten Robert Dicke ve arkadaşlarını telefonla ararlar. Telefonu kapatan Dicke büyük bir hayal kırıklığına uğrar ve Nobel ödülünü kazandıracağını umdukları keşfi başkalarının bulduğunu anlar… Evet, bir soğuk kaynakla kıyaslıyorlardı ve hep mutlak sıfırın tam 3 derece üstünde 3 Kelvin’deydi. Radyasyon tam beklenen özelliklere sahiptir ve Evren’in her tarafından gelmektedir. Hoyle’un bulunmayacağını sandığı fosil bulunmuştur. Nobel ödülünü de böylece Penzias ve Wilson kazanır.
UYDUDAN BÜYÜK PATLAMA’YA DESTEK
Penzias ve Wilson 1965’teki keşifleriyle Nobel’i aldıktan sonra, 1989 yılında daha da gelişen teknolojinin yardımıyla COBE uydusu bir roketle uzaya gönderildi. COBE uydusundan gelen veriler Penzias ve Wilson’un buluşunu destekledi. Birçok kişi COBE’nin verilerine kesin kanıt dedi. Böylece 1927’de Lemaitre ile başlayan süreç 1990’larda yeni kanıtlarla çok sağlam bir zemine oturdu. Yıl 1990’ları gösterdiğinde Kuran’ın inmeye başladığı tarihten 1400 yıldan fazla bir zaman geçmişti ve Kuran’ın söyledikleri uyduyla da ispatlanıyordu.
Issız bir adaya çıksak ve bu adada küllere rastlasak herhalde hiçbirimizin bu adada daha önce bir ateşin yandığına şüphesi olmaz. Bu küller adada daha önce yanan ateşin bir nevi fosilidir. Aynı şekilde COBE’nin ve daha önce Penzias ve Wilson’ın bulduğu fosil-ışın da Big Bang’in bir kanıtıdır. Bu fosil-ışının Evren’in her yanına dağılmış durumda olması gerektiğinin Big Bang ile alay etmek isteyenlerce ortaya atılması da bu delilin sağlamlığının diğer bir göstergesidir.
Big-Bang’i kanıtlayan delillerden biri de Evren’deki hidrojen-helyum oranıdır. 1930’lu yıllarda her gök cisminin yapısına göre özel bir ışık saçtığı olgusundan yola çıkan astronomlar, yıldızların ve galaksilerin bileşimini analiz etmek için özellikle tayfölçerlerden yararlandılar. Tayfölçer ve matematik sayesinde, Evren’in, ortalama olarak %73 hidrojen, %25 helyum ve az oranda da öteki elementleri içerdiğini hesapladılar. Oysa yıldızlar bu kadar hidrojen ve helyum üretmiyorlardı. Değişik bilim adamları tarafından yapılan hesaplar %20-%30 miktarında helyumun yıldızlardan önce meydana gelmiş olması gerektiğini ortaya koydular. Yalnızca Big Bang’in ilk anlarında var olan ateş topu bu miktardaki hafif gaz sentezini gerçekleştirebilirdi. Big Bang ile oluşan bir Evren’de beklenen ile Uzay’daki hidrojen ve helyum miktarının uyumu, teoriyi destekleyen delillerden bazılarıdır.
Big-Bang’i kanıtlayan deliller yeterli olmakla beraber, 2000 yılına girildiğinde bile bu delillerin sürekli arttığını görüyoruz. İsviçre’nin Cenevre kentinde dünyanın en ünlü fizik merkezlerinden CERN’de çok yüksek maliyetlerle Big Bang ortamı oluşturulmuştur. Buradaki deneylerin bulguları da Big Bang’i destekler özelliktedir. Araştırmaya liderlik eden Londra’daki Imperial Koleji öğretim üyelerinden Fizikçi Prof. Peter Dornan’a göre bu deneyin bulguları 21. yüzyılın en önemli buluşlarındandır.
Evren’in bir başlangıcı olması gerektiğini Termodinamiğin İkinci Kanunu (entropi) da desteklemektedir. Entropi kendi haline bırakılan sistemlerin düzensizliğe doğru değiştiklerini, enerjinin daha az kullanılabilir hale doğru gittiğini ve sonuçta tam bir işe yaramazlık durumuna erişileceğini ifade eder. Buna göre Evren sonsuzdan beri var olsaydı sonsuz zamanda hareket tamamen durmuş olacaktı. (Gerçi “sonsuz zaman vardır” demek, sonsuzu geçip buraya geldik demektir. Oysa sonsuz geçmez, eğer geçiyorsa sonsuz değildir. Kısacası zaman olarak şu noktadaki varlığımız bile bir başlangıcın varlığını ispat eder. Kindi ve Gazali gibi Müslüman felsefeciler ve kelamcılar, bu hususu çok güzel ortaya koymuşlardır (detaylarına burada girmiyoruz). Batı’da onların öncülüğünü yaptığı bu tip akıl yürütmeler “kalam cosmologic argument” başlığıyla hala gündemdedir. Caner Taslaman’ın “Big Bang ve Tanrı” kitabı ise modern dönemdeki verilerden yola çıkarak bir Müslüman felsefecinin bu delili savunmasının bir örneğidir.) Evren’in başlangıcı olması gerektiğini gösteren felsefi verilerle, Evren’in başlangıcını ispat eden modern fiziğin önemli teorisi Big Bang ve Entropi Yasası aynı sonuçta birleşmektedir.
MUHAMMED PEYGAMBER UZAYA UYDU MU GÖNDERDİ?
Big Bang’in doğrulanması için Uzay’daki uydulardan ve teleskoplardan gelen verilerin kullanıldığını gördük. Peki Uzay’a gönderilen bu uydudan 1400 yıl önce Muhammed Peygamber, her şeyin kaynaşmış tek bir bileşen olduğu durumdan Evren’in ve yeryüzünün meydana geldiğini nasıl anlamıştı? Uzay’ın her an genişlediğini Muhammed Peygamber’in nasıl bilebildiğiyle ilgili “Acaba Muhammed Peygamber çölün kumları altına bir teleskop mu sakladı” diye sorduk. Üstelik bu teleskobun Hubble’ın teleskobu gibi gelişmiş olması gerekirdi. Peki, inkarcılar, acaba Evren’in başta tek bir birleşim olduğunun Kuran’da geçmesini “Muhammed kozmik fon radyasyonunu hesaplayarak buldu” diyerek mi izah edecekler? Bunun için Muhammed Peygamber’in herkesten gizlediği uydusunu Uzay’a gönderdiği ve bu uydudan gelen verileri değerlendirerek COBE’den önce gerekli çıkarımları 1400 yıl önce yaptığı fikrini mi savunacaklar? COBE’den 25 yıl önce fosil radyasyonu keşfeden Penzias ve Wilson, Nobel ödülünü aldılar. Peki, 1400 yıl önce Evren’in tek bir birleşimden oluştuğunu da, Evren’in genişlediğini de söyleyen Hz. Muhammed’in Peygamberliğini inkar edenler, acaba en azından onu Nobel fizik ödülüne aday gösterecekler mi?
Görüldüğü gibi Kuran’ın Allah tarafından gönderilmediğini, Hz. Muhammed’in Kuran’ı kendisinin yazdığını söyleyenler, ne iddia ederlerse etsinler komik duruma düşmekten kurtulamayacaklardır. İnanmaya niyeti olmayanlar hangi delili görürlerse görsünler inkara kendilerini şartlandırmışlardır. Hz. İbrahim’e karşı böyleydi, Hz. Musa’ya karşı böyleydi, Hz. İsa’ya karşı da böyleydi, Hz. Muhammed’e karşı da böyledir. İnkarcıların tavrı, tarih boyunca hep aynı psikolojiyi yansıtır. Aşağıdaki ayette görüleceği gibi Hz. Musa’ya karşı koyanlar da, her ne delil görürlerse görsünler inkar edeceklerini söylemişlerdir.
Bizi büyülemek için delil olarak her ne getirirsen getir, biz sana inanmayacağız. (7:132)
BİG BANG ALLAH’IN BİRLİĞİNİN DE DELİLİDİR
Çok tanrılı inançlar değişik toplumlarda ve değişik çağlarda birbirlerinden apayrı yapılara sahiptir. Eski Mısır’da gözüken çok tanrılı inançla, Hintliler’in çok tanrılı inanç sistemi birbirinden çok farklıdır. Fakat çok tanrılı inanç sistemlerinin ortak özellikleri değişik tanrılara değişik hakimiyet alanları ayırmalarıdır. Güneş bir tanrıdır, Ay ise değişik bir tanrıdır, dağların tepesindeki falanca tanrı apayrı bir tanrıdır… Kimi tanrı yağmurlardan, kimi tanrı rüzgarlardan sorumludur, kimi tanrı dağların hakimidir, kimi tanrı nehirlerin hakimidir… Evren’i ayrı ayrı bölümlere ayıran çok tanrılı zihniyetlere karşın tek Allah inancına sahip olan Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslamiyet Evren’i bir bütün olarak görmüşlerdir. Bu inançların sebebi ise tek bir Allah’ın yarattığı Evren’de ayrılığın, bölünmüşlüğün olamayacak olmasıdır. Bu dinlere göre bölünmüşlük dış görünüştedir, fakat işin özünde Evren’e teklik hakimdir; tek Allah’ın kontrolünde olan Evren’in her noktası birbiriyle ilişkili bir bütündür.
Birçok İslam düşünürü, tek Allah’ın yarattıklarında bir bütünlük olması gerektiğini söylemişler ve bu bütünlüğün Allah’ın birliğinin delili olduğunu vurgulamışlardır. Bu düşünürler, Evren’de meydana gelen tüm olayların birbirleriyle nasıl ilişkili olduğunu açıklayarak bu birliği göstermeye çalışmışlardır. Big Bang ile ortaya çıkan verilerden sonra ise, Evren’deki yaratılanların birliği bir kez daha ispatlanmıştır. Çünkü artık Evren’in başının tek bir birleşim olduğu açıkça gözükmektedir. Evren’de oluşacak olan her şey bu teklikten oluştuğuna göre, zaten birlik içinde ve birbirleriyle ilişkili olmak zorundadır. Artık hiç kimse Güneş’in ayrı, Ay’ın ayrı, insanın ayrı, yılanın ayrı, falanca bitkinin ayrı bir yaratıcısı var diyemez… Evren’in kökeni bir tekilliktir, bu tekilliği yaratan kim ise; bu tekillikten ortaya çıkan Güneş’i, Ay’ı, insanı, hayvanları, bitkileri de yaratan O’dur.
Ve hiçbir şey O’nun dengi değildir.(112:4)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder